To historia o kocie, który jest prawdziwym królem domu do czasu, gdy wprowadza się tu ktoś nowy, z zaślinionym językiem. Ktoś ruchliwy i irytujący. Czy król zaakceptuje obecność psa w swoim otoczeniu? Niestety życie kota nie zawsze jest łatwe: jednego dnia jesteś królem, a następnego wszystko się zmienia… Marta Altés podpatrzyła zwyczaje kotów i psów, a potem stworzyła zabawną książkę obrazkową o przyjaźni, kompromisie i gotowości do zmian w życiu. To idealna opowieść dla rodzin spodziewających się nowych domowników oraz dla miłośników kotów i psów. [empik.com]

W lesie szaleje zamieć. Zmarznięte zwierzęta szukają schronienia w chatce żółwia, który wstawił właśnie wodę na zupę. Każdy z gości pomaga w przygotowaniu posiłku, ofiarowując przyniesione ze sobą warzywa. I tak do garnka trafiają: marchew, leśne owoce, cebula, pieczarki, pory... Na zewnątrz chatki jest ciemno i zimno. Ale w środku wszystkim dopisuje humor: zwierzęta opowiadają historie, śpiewają, a przede wszystkim wspólnie szykują jedzenie. Kiedy w końcu zasiadają do stołu, są zachwycone smakiem zupy. To najlepsza zupa na świecie! W czym tkwi jej sekret? Czy żółw dodał do niej jakiś specjalny składnik? Gospodarz z początku zaprzecza, ale po chwili wyjawia tajemnicę... [empik.com]

Mała Mito jedzie z rodzicami do Tokio. Nic nie wie o tym mieście i bardzo martwi się podróżą. Przed wyjazdem chce dowiedzieć się czegoś o nieznanym jej miejscu. Wpada na pomysł, by zagadnąć spotykane w okolicy zwierzęta. Pyta: Jakie jest Tokio? Otrzymuje zaskakujące i tajemnicze odpowiedzi, których prawdziwy sens będzie potem odkrywała krok po kroku, mieszkając już w stolicy Japonii.Książka "Tokio" przypomina miasto, które portretuje: jest prosta, ale jednocześnie wykalkulowana, minimalistyczna, ale precyzyjna w detalach, uporządkowana, ale zaskakująca. Nie jest przewodnikiem, lecz kusi, by odbyć podróż do fascynującej kultury Japonii. Autor, Taro Miura, nadaje jej formę książki dla dzieci, która łączy jednak różne pokolenia przy wspólnym odczytaniu tej wielowymiarowej układanki, stanowiącej zaledwie wstęp do poznania prawdziwego oblicza Tokio, a także zachęcającej czytelnika do podjęcia próby zrozumienia jego własnego, rodzinnego miasta. Jak zdradza artysta: "To, co chciałem przekazać w tej książce, ma wiele wspólnego z tym, co nazywamy piegami i pieprzykami. Chociaż codziennie oglądamy się w lustrze, niemal nie zwracamy uwagi na te małe plamki na naszych twarzach. Jednak przykuwają one uwagę innych osób do tego stopnia, że stanowią dla nich nieodłączny element naszego wizerunku. Podobnie jest z Tokio - istnieją tu rzeczy, których nie zdoła dostrzec jego mieszkaniec. Na przykład dźwięki. Rozpoznając znaki szczególne Tokio (niekiedy wyolbrzymiłem je kapryśnie lub podkoloryzowałem), zdołałem - jak sądzę - lepiej poznać moje własne Tokio. Bardzo bym się ucieszył, gdyby lektura tej książki sprawiła, że czytelnik zatrzyma się na chwilę, przyjrzy swojemu miastu, pomyśli o nim i doceni je lub może w nie zwątpi".