Siedleccy Żydzi po raz pierwszy wymienieni są w przywileju Władysława IV z 8 grudnia 1635r. Społeczność ta zajmowała się głównie handlem i arendą. Stosunki Żydów z ludnością chrześcijańską układały się różnie. Świadczy o tym fakt, że w 1816 r. w Siedlcach odbył się proces w sprawie mordu rytualnego. W marcu 1864 r. carskie władze aresztowały w Siedlcach pochodzących z Sokołowa Żydów, a w lipcu 1851 r. wydały rozporządzenie, które miało spowodować upodobnienie ludności żydowskiej do chrześcijańskiej. Mężczyźni mieli obciąć pejsy, brody i włosy, zamężne kobiety zamiast peruk miały nosić czepki. Te i wiele innych informacji znajduje się w pracy Edwarda Kopówki. Dużo miejsca poświęcił autor życiu religijnemu mniejszości żydowskiej, a zwłaszcza sporom między chasydami, ortodoksami i maskilami, działalności patriotycznej podczas kolejnych powstań, czy postawom w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Szczególnie wiele emocji może budzić zawarty w książce opis sytuacji Żydów podczas II wojny światowej. Zwłaszcza, że autor oparł się pokusie jednoznacznego oceniania postaw i zachowań poszczególnych grup społecznych. Zwłaszcza jeśli chodzi o Judenrat - Radę Żydowską, którą Niemcy nakazali utworzyć pod koniec listopada 1939 r. Jej członkowie mieli dużą władzę, sporządzali m.in. listy osób przeznaczonych do wywiezienia do obozów zagłady. Książka Edwarda Kopówki to znakomita lektura dla tych, którzy chcieliby poznać tę, często zapomnianą, historię miasta i jego mieszkańców. Społeczność żydowska w swoich najlepszych czasach stanowiła nawet 70 procent ludności Siedlec. Ogromną zaletą książki są zdjęcia. Autor zamieścił tu stare fotografie przedstawiające Siedlce oraz codzienne życie mieszkańców. Szczególnie wstrząsające są te z okresu II wojny światowej. Uwieczniono na nich ludzi czekających na deportację. Część zdjęć robili sami Niemcy, część została wykonana z ukrycia przez żołnierza Armii Krajowej. [www.odk.pl]